Kijk, kijk. En luister vooral, want wat we hier hebben, is een schoolvoorbeeld van hedendaagse, grensoverschrijdende wereldmuziek. Marjo Smolander kennen we hier als de Finse kantele-spelende artieste, van wie we hier een drietal jaren geleden de heerlijke CD Cosmologies mochten bespreken. Eve Crazy is dan weer Senegalese van origine en ze maakt(e) deel uit van hiphop-collectief Gënji, het gezelschap waarmee ze ook in Europa te zien en te horen was. De twee vrouwen ontmoetten elkaar in 2021 in Dakar en gingen al gauw samen spelen, wat ondermeer leidde tot de single “Jigéen ñi”, te vertalen als “vrouwen”, een song die nu ook op deze debuutplaat van het duo staat.

In het begin doet het wat vreemd aan, de combinatie van kantele-klanken met rapteksten, maar zodra je daar een beetje aan went, hoor je heel leuke en verrassende dingen. De teksten handelen heel vaak over vrouwen en wat ze meemaken, van huiselijk geweld tot overleven als alleenstaande moeder. Enfin, dat is toch wat ik ervan meen te begrijpen… Wat ik wel kan horen -ik vertrouw nogal op mijn eigen oren- is een erg boeiende mengvorm van twee van oorsprong erg verschillende muziekvormen, die nochtans mooi met elkaar verzoend worden. Dit zou een clash van culturen hebben kunnen worden, maar integendeel: wanneer de nogal etherische klanken vermengd worden met de krachtige rap van Eve Crazy, dan ga je vanzelf luisteren, al begrijp je geen jota van wat er precies gezongen of gerapt wordt.

Smolander grijpt al eens terug naar een Finse klassieke melodie, zoals in “Immortel”, dat het heeft over wijsheden, die van generatie op generatie doorgegeven worden. “Sama Xarit is een heel vrolijk nummer, dat overvriendschap handelt, terwijl de voordelen van het “alleenstaande moederschap” uitgebreid bezongen worden in “SP-party”, waarbij “SP” staat voor “single parent”. Bij momenten worden heel lichtvoetige elektropop elementen in de mix gegooid, wat voor een dansbare balans zorgt.

Dit alles maakt van deze “New Stories” een erg intrigerende plaat, die met twee voeten in het heden staat en tegelijk oog heeft voor het verleden en zijn lessen. Tel daarbij het feit op, dat je hier met muziek van twee continenten te maken hebt én met een gezelschap van “enkel” vrouwen en je beseft dat platen als deze onnoemelijk belangrijk zijn: grenzen worden weggevaagd, genres worden vermengd en vrouwen worden terecht gepresenteerd als het sterke geslacht dat ze werkelijk zijn. Kan een of andere avontuurlijke programmator dit duo eens onze richting uit sturen aub? Dankuwel!

(Dani Heyvaert)